Omdat er nog net verse maïskolven te koop zijn, zag ik vandaag op de markt, hier nog een heel lekker soepje, onder het kopje comfort food of troosteten, voor een bad-hairday of een vermoeiende dag in de stad. Helaas heb ik de soep al een paar weken geleden gemaakt, dus moet ik het vandaag doen met de herinnering. Gelukkig zag ik op de markt bij een Turkse groenteboer een hele berg basilicum in grote bossen voor maar 50 cent. Ik heb net al pesto gemaakt, kunnen de smaken goed intrekken en maak ik een simpele glutenvrije pasta met pesto, gebakken bloemkool met knoflook en ui en een stuk gegrilde zeebaarsfilet. Klinkt ook erg lekker!
Maar nu eerst soep:
maïssoep met zoete aardappel en patisson
Voor 2 personen:
1 maïskolf, gekookt en korrels eraf gesneden
1 grote ui, fijngehakt
1 teen knoflook, fijn
1 el boter
1 el olijfolie
1 kleine zoete aardappel, en brunoise*
½ pattisson* of courgette, grof geraspt
1-2 tomaten in stukjes
groentebouillon, ± ½ liter
peper en zout
kokosmelk, ± ¼ liter
2 handen vol koriander, peterselie en basilicum
Smelt de boter in de olijfolie en bak hierin de ui en daarna de knoflook op middelhoog vuur. Voeg de brunoise toe en bak even mee, waarna je de tomaatstukjes, de maïskorrels en de courgette erbij doet, samen met de bouillon.
Laat niet te lang koken, maar zorg dat alles gaar is en voeg dan de kokosmelk toe, peper en zout naar smaak en voor het serveren de kruiden. De soep mag lekker dik zijn, zoals je wilt.
Eet smakelijk!
Vandaag heb ik De Dikke Vegetariër, van Mark Bittman gekregen van mijn ouders, een verlaat verjaardagskado, waar ik heel blij van word. Vandaar mijn introductie van het woord brunoise; het staat vol met allerlei tips en wetenswaardigheden. U hoort er nog meer van binnenkort, het is echt een pil, waar ik wel even zoet mee ben.
*brunoise: in dobbelsteentjes snijden; hij zegt er gelukkig bij dat het niet uitmaakt als ze een beetje scheef zijn. Gelukkig maar, ha, ha! Stel je voor. Toch leuk om de basistechnieken die ik ken een naam te kunnen geven.
* pattisson: deze zomer in het groentenpakket van de boer en voor mij de eerste keer dat ik deze telg uit de Cucurbitafamilie at. De vorm heeft iets van een vliegende schotel en ik dacht altijd dat het een niet-eetbare kalebas was. Niets is minder waar, ze zijn erg lekker en ook zeer geschikt om te vullen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten